Prvi dan Nišvilla – program

Hazari i Kornelije Kovač

Zajednički nastup Hazara kao pionira etno džeza sa ovih prostora i Kornelija Bate Kovača, velikog gurua ex-Yu pop-rock i jazz scene, baziran je na ideji eksperimentalnog spoja različitih elemenata savremenog muzičkog izraza, džeza, folklora, elektro ambijentalnog zvuka i popa. Hazare i Kornelija povezuje i veliko iskustvo u radu sa narodnim motivima, ali i džez sadržajima, što ovu saradnju i usmerava ka pomeranju granica u osmišljavanju muzičkog dizajna Srbije.

Vođa sastava Hazari (osnovanog 1991. u Nišu) Dragomir Milenković Joga, postavio je osnove autohtonog etno jazz zvuka Balkana i pionir je kada je reč o fuziji savremenog umetničkog pristupa i muzičke tradicije zemalja šireg regiona.

Specijalni gost Kornelije Bata Kovač, osim kao član sastava Indexi i lider Korni grupe, najistaknutijeg predstavnika progresiv rock zvuka, poznat je i po muzici koju je pisao za pozorište, film i TV.

Saskia Laroo band

Saskia Laroo, koju u američkoj štampi zovu”Lady Miles of Europe”, jedna je od svega nekoliko dama u svetu muzike koje su internacionalnu karijeru stekle svirajući trubu. Počela je da svira sa 8 godina, a usavršavala se na prestižnim holandskim univerzitetima. U početku karijere nije uspevala da pronađe angažman kao trubač, pa je počela je da svira bas (svira i violončelo, gitaru, flautu i saksofon), a prvu priliku dao joj je Hans Dulfer čijem se bendu uskoro pridružila i Hansova ćerka Candy. Prepoznatljiv zvuk njenog benda – kombinaciju džeza, hip-hopa, salse, funka – zovu “nu jazz” or “swingin’ body-music”. Na spisku velikana sa kojima je sarađivala su i George Coleman, Hans Dulfer, Teddy Edwards, Roy Hargrove, Slide Hampton, Billy Higgins, Frank Lacey, Wynton Marsalis, David Murray, Toots Thielemans, Yellow Jackets, George Benson, Candy Dulfer, Marcus Miller, Maceo Parker…

Ori Dakari band

Gitarista Ori Dakari počeo je da svira sa 12 godina, a sa 18 je već od strane Ministarstva kulture Izraela priznat kao vanserijski umetnik. Usavršavanje je, kao dobitnik specijalne stipendije, nastavio na poznatom Berklee College of Music u Bostonu (2004), gde su mu predavali i Joe Lovano, Hal Crook, Mark Whitefield… Tri godine kasnije seli se u Njujork i postaje značajan član jazz scene. Duboko oslonjen na tradiciju Izraela, u svojim kompozicijama Ori kombinuje veliku ljubav za jazz tradiciju sa zvucima ne samo domovine već i muzike Jemena, Severne Afrike i Istočne Evrope. Prvi album pod svojim imenom (“Entrance”) objavio je 2009. za Tzadik Records koju vodi John Zorn.

Solomon Burke

Solomon Burke je jedan od najznačajnijih (a tokom mnogih decenija i najaktivnijih) pevača i autora u istoriji soula i ritma i bluza. Najkraću i najbolju “definiciju” ove žive legende dao je Tom Waits koji tvrdi da je Solomon “arhitekta američke muzike”. Ovo je njegovo prvo gostovanje u Srbiji tokom karijere duže od pola veka.

Zajedno sa (pokojnim) Wilsonom Picketom i Otisom Redingom, Solomon Burke je tokom šezdesetih bio udarna igla izdavačke kuće Atlantic (kada se okrenuo ka “sekularnijem” tretmanu soula) i imao presudni uticaj na stil mnogih poznatih pevača i sastava. Između ostalih i na Rollingstonse koji su praktično počeli pod njegovim direktnim uticajem i koji i danas izvode Solomonove klasike “Cry to me” i “Everybody need somebody to love” (koja je ponovo reaktelizovana u izvođenju The Blues Brothers). Spisak njegovih sledbenika sa kojima je nastupao je impresivan: Eric Clapton, Tom Jones, Robert Plant, Elvis Costelo, Bob Dylan, Van Morrison, Dolly Parton, Aretha Franklin, Norah Jones, Johny Depp, Jerry Lee Lewis, Dr John, Don Was, Swamp Dogg….

Iako je stil ovog gorostasa u svakom pogledu (težak je skoro 200 kilograma) kombinacija različitih stilova (blues, country, gospel) Solomon je poznat kao jedan od najupornijih soul čistunaca koji nikada nisu pristajali na komercijalne kompromise. Priznanje za to je stiglo i kroz članstvo u skoro svim kućama slavnih kada je reč o popularnoj muzici, ali i uručivanjem Grammy nagrade za najbolju savremeni blues album “Don’t give up on me” iz 2002. godine na kojem su se kao autori pesama pojavili Elvis Costello, Dan Penn, Nick Lowe, Tom Waits.

Godine 2006. Solomon Burke je objavio izuzetno interesantan country-soul hibrid, album “Nashville”, čime je na neki način anticipirao i svoje učešće na Nišville jazz festivalu. Dokaz njegove aktivnosti je i album “Like a fire” iz 2008. godine, a nastup na Nišvilu će biti i svojevrsna promocija novog albuma “Nothing is impossible” koji se pojavio pre dva meseca i koji je producirao legendarni Willie Mitchell.

Rambo Amadesus

Pravi muzički disident koji je uvek uspevao da ostane ne samo van “radio friendly” tokova već i van svih stilskih odrednica, poslednjih godina svoj izraz, kako i sam ističe, sve više usmerava prema džezu i džez – fanku. To će za ovu priliku biti i dodatno naglašeno proširivanjem Rambovog benda duvačkom linijom (tenor saksofon i truba) koja zvučnoj slici daje i be-bop prizvuk. Izlet u avangardnije vode (mada je Rambo već po definiciji sam po sebi avangarda) potencira i sve češćim korišćenjem fretless gitara (bez pragova) što mu, kako sam kaže, “omogućava atonalan izraz koji daje snažan “pramuzički” prizvuk, budeći tako davno potisnuti senzibilitet pračoveka, koji je duboko prikriven u svakom od nas”.

Rambov nepredvidiv i specifičan humor i žestoka satira primenjeni na sve segmente društva, često bacaju u senku činjenicu da je prvenstveno reč o fantastičnom muzičaru i autoru koji, čak u svetskim razmerama verovatno najviše zaslužuje titulu nastavljača opšteg koncepta Frenka Zape. Internacionalno priznanje za svoj rad Rambo Amadeus u poslednje vreme sve više stiče i nastupima širom Evrope.

Lance Lopez

Gitarista Lance Lopez, tokom karijere tek nešto duže od decenije sarađivao je sa mnogim legendama bluza, roka i soula. Njegov otac je tokom kasnih 50-ih bio stacioniran u Nemačkoj zajedno sa Elvisom Prislijem, sa kojim je čak bio i prijatelj, a muzika legendarnog izvođača imala je dubok uticaj na mladog Lopeza. Gitaru je počeo da svira sa 8 godina, i već kao tinejdžer nastupao sa mnogim blues bendovima. Sa 17 godina ga angažuje soul legenda Džoni Tejlor, a godinu dana kasnije nastupao je sa bluz legendom Laki Pitersonom. Potom se pridružuje Badi Majlsu uz njegovom triju Badi Majls Express, zajedno sa bivšim basistom grupe Stili Den, Čak Rejnijem. Godine 1999. osvajio je prvo mesto na takmičenju „Jimmi Hendrix Electric Guitar“ i za nagradu od Hendriksove porodice dobio Fender Stratocaster.

JazzbookA (NIŠ)

Najmlađi niški jazz sastav okupljen je ove godine na inicijativu direktora Nišville jazz festivala i grupe iskusnih niških muzičara koji se bave i jazz pedagogijom, a direktan je proizvod Nišville workshopa koji su prethodnih godina pohađali skoro svi članovi benda. Većina članova (od 11 do 19 godina) su srednjoškolci – učenici Muzičke škole i niških gimnazija, jedan brucoš Filozofije, a ono što ovom sastavu daje poseban šmek su dvoje učenika osnovnih škola (peti i sedmi razred). Još jedna specifičnost sastava je duvačka linija koju čine jedan saksofon i tri trombona. Sastav JazzbookA, koji u „podnaslovu“ ima i odrednicu „Nišville future“ imaće svoj prvi javni nastup upravo na ovogodišnjem festivalu, a trebalo bi da bude okosnica budućeg omladinskog big benda.

Osim jazz i jazz-rock standarda, na repertoaru imaju i nekoliko originalnih kompozicija članova benda. Jazzbooku čine: Taša Stipsić – vokal, Djordje Hartl – bubnjevi, Dimitrije Simović – bas, Vladimir Jelenković – klavijature, Pavle Despotović – saksofon, trombonisti: Bogdan Pavić, Marko Kasumović i Luka Mihajlović i gitaristi Nikola Blagojevic i Dušan Milenković.

Miša Mičevski (BEOGRAD)

Članovi grupe su Miša Mičevski-gitara, Srđan Milačić-bas, Ninoslav Lukovnjak-bubnjevi i Dejan Hasečić-gitarski sintisajzer.

Gitarista i lider benda Miša Mičevski rođen je 1960 u Beogradu .Godine 1995. radi sa bendom Side Stream sa kojim nastupa na mnogim jazz festivalima kao što su Valjevo Jazz Festival, Dadov Jazz festival itd. Kasnije osniva trio, sa kojim izvodi sopstvene autorske kompozicije i sa kojima 2004. godine učestvuje na jazz fesivalu u Valjevu i na Guitar Art Festivalu u Beogradu. Njihov prvi cd “Two Shores” snimljen je 2007. godine u izdanju nezavisne izdavačke kuće “PALINDROM” iz Beograda.

Violentango (ARGENTINA)

Violentango je instrumentalni tango kvartet formiran krajem 2004. godine. Njihova osnovna ideja je drugačiji način interpretacije onoga što predstavlja klasični tango. Oni tragaju za novim zvukom i ritmovima, menjajući klasični tango, ali zadržavajući njegovu suštinu. Violentango ima diskografiju od četiri albuma: Violentrio (2005), 28 kg. Vinilo (2006), Buenos Aires 3 a.m. (2007) i Rock The Nylon (2009). Članovi benda su Juan Manuel Lopez (gitara), Adrian Ruggiero (harmonika, gitara), Andreas Ortega (gitara), Karmen Renčar (violončelo) i Santiago Cordoba (perkusije). Kako sami kažu – nije potrebno prevoditi jezik muzike i vibracije muzičkih sazvežđa…

MP trio (NIŠ)

Milan Petković Trio je osnovan 2005. godine u sledećem sastavu: Ivan Cvetković – bubanj, Milan Mutaović – bas i Milan Petković- klavijature. Repertoar ovog „jazz combo-a“ obuhvata moderni-autorski jazz, a u njihovoj muzici možete prepoznati i druge muzičke žanrove- rock, funk, hip- hop, pa čak i electro. Do sada su nastupali u svim većim gradovima u Srbiji i u inostranstvu. Članovi trija uspešno sviraju i sarađuju sa drugim izvođačima i bendovima. Trenutno rade na snimanju njihovog prvog CD izdanja.

El Jazzyra (NIŠ)

Band El Jazzyra cine: Rista Trajković (sax), Vladimir Bogosavljević aka Vladika (el. guitar) i Zarko Marković aka DJ zarEz. Ovaj eksperimentalni trio promatra jazz i improvizaciju kao njegovu osnovnu odliku kroz prizmu elektronskog zvuka koji mu daje upečatljivu formu. Electro, jazz, funk, ambijental i još ponešto.

Napomena: Tekstovi o muzičarima su preuzeti iz promotivnog materijala Nišville Jazz festivala